شهر من گلپايگان

امروز توی وبلاگ خوب يک کليک برای هميشه يک لينک به يک سايت ديدم که تمام روز من را ساخت. دارم راجع به سايت آخاله دات کام صحبت می کنم.سايت گلپايگانی ها بر روی اينترنت.

من زاده گلپايگان نيستم، تمام مدت عمرم هم بيشتر از چهار بار و هر بار برای تنها چند روز آنجا نبودم. ولی به اين دليل که جد و آبادم همه گلپايگانی هستند علاقه عجيبی به اين شهر و فرهنگ و آدابش دارم. هميشه دوست داشتم و دارم که با سنت و فرهنگش در ارتباط باشم و خوشحالم که حالا با وجود سايت آخاله يا همان پسر خاله، اين موقعيت برای من تا حد زيادی فراهم شده.

در مورد گلپايگان حرف و نقل خيلی زياد است. می گويند که اين شهر بزرگترين صادر کننده خاک در جهان است. نقل هست که در زمان جنگ ايران و عراق تنها شهری که به وسيله خلبان های عراقی بمباران نشد گلپايگان بود. به اين خاطر که هر بار که هواپيماهای عراقی می آمدند روی گلپايگان، با ديدن شهر از بالا فکر می کردند که قبلا آنجا را زدند و می رفتند سراغ شهر بعدی. ولی اينها همه شوخی است و واقعييت اين است که اگر چه که اين شهر در چندين سال اخير انطور که مستحق پيشرفت بود، پيشرفت نکرده؛ ولی همچنان زيبا و ديدنی است. گذشته از آن خيلی خوردنی ها دارد که من بعد از پانزده سال هنوز از خاطرم نرفته. نان و سرشير و عسل، کباب کوبيده عالی، پنير و ماست گوسفندی و ...

اين شهر علارغم تمام محروميت ها، بيشترين تعداد افراد دارای تحصيلات عاليه را که منشأ خدمات بزرگی به ايران بودند ارائه داده و همواره در کنکور سراسری چندين جوان گلپايگانی را در رتبه های نخست می يابيد. به هر حال حضور آخاله در اين دنيای مجازی اتفاقيست خرسنده. اينها در اين سايت به نظرم جالبتر بود که شما را دعوت به خواندن می کنم:
يک شعر زيبا با لهجه گلپايگانی .
اصطلاحات ومثل ها.
وجه تسميه گلپايگان.