حذف قهرمان جهان به خاطر حماقت

تا حالا شده که از شدت عصبانيت پشت گوشاتون داغ بشه و سرتون گر بگيره. برای من بعضی مواقع پيش مياد از جمله امروز بعد از شنيدن اين خبر.

می دونم که الان چون عصبانی ام بهتره ننويسم، ولی آنقدر آتيشی ام که نمی تونم هيچی نگم. من نمی دونم تا کی ما بايد چوب اين حماقت های سياسی را بخوريم. چه جوریه که توهين به منشور المپيک و بيش از صد و پنجاه کشوری که با احترام به اين منشور در يک رقابت صرفا ورزشی و نه سياسی شرکت کردند عيب نيست و اشکالی ندارد ولی احترام به مردم مظلوم فلسطين واجب است. دوما من نميدونم شما آخه سر پيازيد يا ته پياز. اينها خودشون صبح به صبح ميرند توی اسرائيل کار می کند و عصر بر می گردند. گذشته از مسائل سياسی، مردمشون در کنار هم مثل آدم دارند زندگی می کنند يا حداقل دلشون می خواد زندگی کنند (اگر سياسی کارهای حيوان بگذارند)... استغفرالله، آخه شما که احترام و آبروی ايران و ايرانی را همه جای دنيا برديد و و جوونای ايرانی امثال من و اين آرش ميراسمائيلی بيچاره را تا سر حد جنون هميشه تحقير کرديد و حقمون را خورديد چطور روتون ميشه دم از حق و احترام و ...

ولش کن بابا اعصابم خورده، تمرکز ندارم، دارم دری وری می نويسم. توی فکرم به جای کلام منطقی فقط فحش و بد و بيراه داره رژه ميره.
بعدا می نويسم.