پشنهاد من برای جشن تولد وبلاگ ها

دوستان تصميم دارند شانزدهم شهريور، روزی که سلمان حريری اولين پست خود را در وبلاگش منتشر کرد به عنوان مبدا تولد وبلاگ فارسی جشن بگيرند. سعيد يارمحمدی عزيز لطف کرده و وبلاگی برای اين منظور طراحی کرده. در اين وبلاگ می توانيد ايميل های رد و بدل شده بين دوستان وبلاگ نويسی را که در تدارک سور و سات اين جنگ (ببخشيد جشن) هستند بخوانيد.

متاسفانه اختلافات وبلاگ نويسان که اغلب ريشه در مشکلات شخصی بسيار کوچک دارد در طی چند هفته گذشته به اوج خودش رسيد. اين موضوع امکان همکاری برای کار جمعی و به جای گذاشتن يک اثر ماندگار در سالگرد وبلاگ های فارسی را تا حد زيادی مشکل و غير قابل دسترس کرده. به نظر من و بسياری از دوستان ديگر تنها راه عبور از اين بحران پشنهاد يک آشتی همگانی در بين وبلاگ نويسان است. بنابر اين از همه دوستانی که به هر دليل دلخوری و کينه ای نسبت به يکديگر دارند تمنا می کنم نا مهربانی ها، کنايه ها، تندی ها و حتی ناسزاگويی ها و تهمت های گذشته را نسبت به هم فراموش کنند. از گذشت ها در گذريم و با هم سرمشقی شويم برای آينده. برای آنها که بعد از ما می آيند. بيائيد الگوی رفتاری ممتازی شويم برای جامعه بحران زده و سرشار از عقده و کينه مان.

پشنهاد من برای رسيدن به اين تفاهم چيست؟
دوستانی که از هم دلخوری دارند و تا به امروز آشکار يا پنهان، در لفافه يا شفاف، با هجو و هذل و شعر و يا به جد و با دليل و برهان يکديگر را می کوبيدند، بيايند و يکبار ديگر فردا درباره هم بنويسند. ولی اين بار پيش از نوشتن خوب فکر کنند و به جای تکيه بر نکات منفی شخصيت طرف مقابل داشته های مثبت او را ببينند و در نوشتشان با تکيه بر اين مثبت ها، از طرف مقابل به نيکی ياد کنند.

مصداق می آورم: سعيد جان می دانی که اگر بخواهی از نکات مثبت کار ناصر بنويسی به قدر يک کتاب جا برای کار هست. پس همين فردا دست به کار بشو. ناصر جان الان که عصبانيتت رفع شده می دانم که تو هم به زحماتی که مجيد برای وبلاگستان کشيده معترفی. کافيست دو خط در وصف خبرچين بنويسی. مجيد عزيز ديدم حسين همين امروز به يکی از مطالب تو لينک داده، شايد بد نباشد اگر فردا تو در چند کلمه از انچه که او برای گسترش وبلاگ های فارسی کرده تقدير کنی. حسين جان بيا و فردا از سنفونی مردگان، شاهکار عباس معروفی بنويس و از او تجليل کن. و ايضا باقی دوستان

باور کنيد اين کار بهترين راه رفع کدورت ها در اين دنيای مجازی است. به قول امام همه با هم. بيائيد همه با هم گذشته را فراموش کنيم و فردا از هم به نيکی ياد کنيم حتی شده با يک لينک و يک نوشته دو خطی.

يک پشنهاد ديگر:
شانزدهم شهريور روز تولد اولين وبلاگ فارسی است و چهاردهم آبان روزی است که حسين با انتشار راهنمای "چطور يک وبلاگ بنويسيم" زمينه را برای گسترش پديده وبلاگ در بين فارسی زبانان فراهم کرد. به نظر من می توانيم هر دوی اين روز ها را جشن بگيريم و به عنوان روز وبلاگ گرامی بداريم. مثلا می توانيم اولی را روز تولد وبلاگ فارسی بناميم و دومی را روز شکوفايی وبلاگ فارسی يا يک نام ديگر و برای هر يک از اين دو روز برنامه هايی در نظر بگيريم و اجرا کنيم.