اين يک سال بر ما چه گذشت ـ قسمت دوم

مصاحبه من عقده مصاحبه با خودم در يک سالگی بر ما چه گذشت
قسمت قبلی را در اينجا بخوانيد

صحبت تعداد کم خوانندگان "بر ما چه گذشت شد" تا چند وقت برای خوانندگان خيالی می نوشتی؟ حوصله ات سر نمی رفت؟
يادم نيست تا چند وقت اينجوری بود ولی می دانم که هيچ وقت حوصله ام سر نرفت. برای اينکه خواننده جذب کنم شروع کردم اسپم کردن ملت. آقا آممما ايميل می فرستادم ها. آن موقع ها تازه وارد بودم و ناآشنا. نمی دانستم اين کار در حد فحش خواهر و مادر ارزيابی ميشه. هشتاد تا هشتاد تا دختر و پسر، دوست و آشنا، فاميل و غريبه توی send to يک ايميل، يک متن اند جواد از پيش نوشته شده، لينک وبلاگ و دِ برو که رفتيم. چقدر بعضی از دوستان بابت تشريف فرمايی و ديدن وبلاگ به من منت می گذاشتند. يادمه يکی از دوستان که شديدا اسپمش کرده بودم به شادی گفته بود چه کار کنيم ديگه دوستمونه. رفاقت حکم می کنه بريم سايتش را ببينيم! به هر حال اين داستان ادامه داشت تا زمانی که از مقدار زياد فحش هايی که می خوردم و متلک هايی که می شنيدم مفهوم اسپم را فهميدم.

بعدش چکار کردی؟
هيچی باز هم اسپم می کردم ولی اين بار کلاس بالا. يعنی اينکه برای هر کسی ايميل جداگانه می فرستادم. ولی اين کار هم چندان نتيجه بخش نبود. همچنان کانتر سايت با اين همه زور و زحمت در بهترين شرايط از پنجاه بيشتر را نشان نمی داد. بعد از چند وقت فهميدم که بهتره به جای اين دست و پا زدن های بی فايده سعی کنم با ارائه کار خوب و در اثر مرور زمان خودم را بشناسانم. ولی از همان موقع يک قولی به خودم دادم و آن اين بود که از آدم هايی که توی شرايط مشابه ابتدای کار من قرار دارند هميشه و در همه حال و با تمام توانم حمايت کنم.

موضوع موج دوم چه بود؟ چرا هنوز نيامده رفت؟
موج دوم را اصلا به منظور حمايت از وبلاگ های مثل خودم، کم بيننده، راه انداختم. ولی بعد برای اينکه بتوانم برايش خواننده جذب کنم چند وبلاگ مطرح و پر خواننده را هم به آن اضافه کردم. علت اصلی تعطيل شدن موج دوم پيش از شروع به کار عدم استقبال بی سابقه دوستان بود. از طرف ديگه به دليل نداشتن اطلاعات فنی و تکنيکی لازم برای چنين کاری، زمان زيادی از من گرفته می شد برای اينکه بتوانم کيفيت کار را حفظ کنم. مجموع اين مسائل باعث شد که خيلی زود عطای اين کار را به لقايش ببخشم.

چه موقع از پرشين بلاگ به بلاگ اسپات مهاجرت کردی؟
خيلی زود. بعد از حدود هفده هجده روز از شروع کار غالب پرشين بلاگ دلم را زد و بر ما چه گذشت بلاگ اسپاتی را با يک غالب زشت و يخ شروع کردم که تا همين اواخر هم با همان سر می کردم تا اينکه مهدی دوست خوبم به داد رسيد و غالب فعلی را طراحی کرد.

بر ما چه گذشت از زبان دوستان:
سعی می کنم در هر قسمت از اين مطلب چند تا از نظرات را بياورم. ترتيب اين نوشته ها بر اساس ترتيب زمانی ارسال آنها از طرف دوستان است.

لگوماهی
اصولا با جشن گرفتن سالگرد و تولد و چیزهای مشابه آدم ها مشکل دارم، چه برسه به وبلاگ ها، ولی چون ممکنه نظر نفرستادن دال بر بی احترامی بشه، اینو میفرستم که بگم از حمایتت از حرکت های مختلفی که پارسال صورت گرفت (به خصوص بمب گوگلی) ممنونم و از وقتی که برای پیدا کردن لینک های جالب هم میگذاری سپاسگزارم.

چاپ اول
هر چه فکر می‌کنم چه باید در مورد « برما چه گذشت » بنویسم به جایی نمی‌رسم . لغت‌ها و کلمات به همان سرعتی که به ذهنم می‌آیند ، فراری می‌شوند . اما تا یادم نرفته بعضی‌ها را که بیشتر ماندنی شده‌اند در ذهنم، بگویم . اولین بار از تبلیغی که در وبلاگ « سردبیر : خودم » بود با "بر ما چه گذشت" آشنا شدم . نمی‌دانم تا چقدر به واقعیت نزدیک باشد اما ناخودآگاه بعد از خواندن مطالب این وبلاگ ، احساس کردم نویسنده‌ی آن شاید بیشتر از 35 یا 40سال سن داشته باشد ! آدم خاکی و مهربانی هم به نظر می‌رسد . با دغدغه‌هایی بیشتر مربوط به سیاست و البته مسائل انسانی .انصافن مطالب یا بگویم تحلیل‌هایی که در این وبلاگ خواندم بیشتر به واقعیت نزدیک و با منطق سازگار است . طنز تصویری که در « برما چه گذشت » نوشته می‌شد کمتر در وبلاگ‌ها دیده بودم و اتفاقن مسابقه‌ی جالبی هم ترتیب دادند که لازم است بار دیگر از زحماتی که کشیدند تشکر کنم . لینک‌های متنوعی هم که می‌گذارند موجب مسرّت ِ ملّت ِ همیشه در صحنه ! می‌شود . در مسائلی مثل خلیج فارس یا حمایت از حسین رضازاده نقش بسیار موثری داشتند و دیگر چیزی یادم نمی‌آید ! باید ببخشید . آهان یک مورد دیگر هم آنکه امیدوارم از آنجا که ایشان حمایت‌شان را از وبلاگ‌های تازه یا کم خواننده نشان داده‌اند ، این کار را ادامه دهند به عنوان یک وبلاگ پرویزیتور . روزانه وبلاگ‌های زیادی به وبلاگستان اضافه می‌شوند که مطالب بسیار جالب و بعضاٌ جدّی‌ای هم در آن‌ها نوشته می‌شود که توجهّی که به‌شان می‌شود آنقدر نیست که باید باشد . خوب یا بد ، خواننده اشباع شده و وبلاگ‌هایی که مورد عنایت ِ سلاطین و پدرخوانده‌ها و ... وبلاگستانهستند ، سهم ِ بیشتری از این خواننده نصیب‌شان می‌شود .آقا شرمنده اگر حرف‌هایی تکراری زدم ! یک‌ساله شدن را هم تبریک می‌گویم .


امیر
خواسته بودید که خوانندگان وبلاگ در مورد وبلاگتون نظر بدند
اول از همه باید بگم که همونطور که تا الان خیلی ها بهتون گفته اند من هم می گم که واقعا وبلاگتان خیلی خوبه .
ولی خوب یه اشکالی که داره که اینکه نمی دونم چرا شما وبلاگتان رو روی یک دامین خاص منتقل نمی کنید چون یکی از قسمت های وبلاگ شما همون لینک های زیبایی که قرار می دید ولی چون مانند وبلاگ های مشابه قسمت ارشیو جدایی برای لینک ها نداره برای همون وقتی ادم برای یه بار دیگه دنبال لینکی می گرده مشکل میشه.
و در اخر هم دوباره می گم که وبلاگ شما (لاقل برای من) یکی از بهترین وبلاگ هاست و همیشه هم می خونمش.
پایدار باشید.

خيابان شماره ۱۱
First of all let me say happy birthday to your weblog and its owner, you!
I hope people can read it for years and years as fresh and lovely as its first day.
ELAHI DARDO BALAAT BOKHOREH TOO SARE OONAI KE FEKR MIKONAN DIGEH KHEILI BOZORG SHODAN VA DIGEH KHODA RO BANDEH NISTAN.
Oftadegi amooz agar talebe feizi,
Hargez nakhorad ab zamini ke boland ast.
All the best and Good luck,

مهدی
به عقیده من پیشرفت خیلی خوبی از آغاز داشتید و امیدوارم هر روز حرفه ای تر باشید.