مشاجره لفظی قلب و مغز درباره گنجی
.
مغز- از ماجرای گنجی با خبری؟
قلب- آره. مگه ميشه کسی خبر نداشته باشه. همه جا بحث گنجيه .
مغز- من که فکر می کنم يک جای اين داستان غلطه.
قلب- اولا که داستان نه و حماسه. بعد هم کجاش غلطه حضرت آقا؟!
مغز- آخه چطور ممکنه آدمی که حالش انقدر بده که ممکنه شب را به صبح نرسونه بعد از پنجاه روز اعتصاب غذا نامه های به اين شيوايی و بی پروايی بنويسه. از دو حال خارج نيست، يا حالش به اين بدی که می گند نيست و يا
قلب- يا چی؟ حرفتو بزن بزدل
مغز- هيچی بابا. تو راست می گی من بزدل و ترسوام. جرات ندارم حرف بزنم ولی تو حتما فيلم ال سيد رو کرايه کن ببين.
قلب- من از اين دری وری ها که می گی سر در نميارم ولی توی دنيای ناقص و کوچيکی که تو برای خودت داری خيلی چيز ها غير عمليه چون قدرت آدم ها را تنها و تنها بر اساس مقياس مادی می سنجی و از قدرت روحانی و معنوی غافلی .
مغز- به فرض که حرف تو درست و گنجی از قدرت و توانی بيشتر از آدم هایی مثل اين عوضيه که ما تو کالبدشيم، برخورداره و می تونه اين نامه ها را بنويسه، ولی چطور زير فشار شديد و کنترلی که روشه و حتی نمی گذارند زنش برای دو دقيقه باهاش تنها باشه؛ تونسته اين همه عکس و نامه و مطلب را به بيرون زندان بفرسته.
قلب- حالا تو با اين حرف ها چی رو می خوای ثابت کنی. چرا می خوای مخالف جريان آب شنا کنی. می خوای بگی گنجی بده؟ می خوای بگی گنجی و اطرافيانش فريبکارند می خوای از جنايت کار ها حمايت کنی و آب طهارت به سرشون بکشی. چه گهی می خوای بخوری.
مغز- اولا که عصبانی نشو. يک موقع از کار می افتی و اين صاحب بدبختمون را جوونمرگ می کنی. در ثانی اگر سوال می کنم به اين خاطر نيست که کسی را خراب کنم و يکی ديگه را آباد. سوال می کنم چون برام مبهمه. دوست دارم يکی که می دونه بهم جواب بده. البته جواب قلبی از تو و امثال تو زياد شنيدم. يک جواب مغزی مي خوام.
قلب- ولی تو بايد همين جا، همين الان موضع ات را مشخص کنی. چرا توی اين شرايط بحرانی که گنجی گرفتارشه، به جای حمايت و به جای تلاش برای اتحاد، اين سوال ها را مطرح می کنی. خودت خوب می دونی که گنجی بزرگمرديه که تاريخ ربع قرن اخير ايران مثلش را نديده. اين گنجی بزرگ، امروز نياز به حمايت داره، نه سرزنش و تخريب. گنجی داره جور پنجاه مليون آدم ترسو و بی مايه را يک تنه می کشه و با اين کارش داره به ما ياد می ده که هزينه کردن برای آزادی و عدالت يعنی چه.
مغز- باور کن من هم تمام اين حرف هايی را که ميگی قبول دارم. برای همين هم هميشه از گنجی و آرمانش حمايت کردم. الان هم آرزوم اينه که يکی بتونه يک جواب منطقی به اين سؤالات من بده تا من بتونم با اعتقاد و ايمان کامل به حمايتم ادامه بدم. نه قصد توهين دارم و نه قصد تخريب. فقط می خوام به يقين برسم.
مغز- از ماجرای گنجی با خبری؟
قلب- آره. مگه ميشه کسی خبر نداشته باشه. همه جا بحث گنجيه .
مغز- من که فکر می کنم يک جای اين داستان غلطه.
قلب- اولا که داستان نه و حماسه. بعد هم کجاش غلطه حضرت آقا؟!
مغز- آخه چطور ممکنه آدمی که حالش انقدر بده که ممکنه شب را به صبح نرسونه بعد از پنجاه روز اعتصاب غذا نامه های به اين شيوايی و بی پروايی بنويسه. از دو حال خارج نيست، يا حالش به اين بدی که می گند نيست و يا
قلب- يا چی؟ حرفتو بزن بزدل
مغز- هيچی بابا. تو راست می گی من بزدل و ترسوام. جرات ندارم حرف بزنم ولی تو حتما فيلم ال سيد رو کرايه کن ببين.
قلب- من از اين دری وری ها که می گی سر در نميارم ولی توی دنيای ناقص و کوچيکی که تو برای خودت داری خيلی چيز ها غير عمليه چون قدرت آدم ها را تنها و تنها بر اساس مقياس مادی می سنجی و از قدرت روحانی و معنوی غافلی .
مغز- به فرض که حرف تو درست و گنجی از قدرت و توانی بيشتر از آدم هایی مثل اين عوضيه که ما تو کالبدشيم، برخورداره و می تونه اين نامه ها را بنويسه، ولی چطور زير فشار شديد و کنترلی که روشه و حتی نمی گذارند زنش برای دو دقيقه باهاش تنها باشه؛ تونسته اين همه عکس و نامه و مطلب را به بيرون زندان بفرسته.
قلب- حالا تو با اين حرف ها چی رو می خوای ثابت کنی. چرا می خوای مخالف جريان آب شنا کنی. می خوای بگی گنجی بده؟ می خوای بگی گنجی و اطرافيانش فريبکارند می خوای از جنايت کار ها حمايت کنی و آب طهارت به سرشون بکشی. چه گهی می خوای بخوری.
مغز- اولا که عصبانی نشو. يک موقع از کار می افتی و اين صاحب بدبختمون را جوونمرگ می کنی. در ثانی اگر سوال می کنم به اين خاطر نيست که کسی را خراب کنم و يکی ديگه را آباد. سوال می کنم چون برام مبهمه. دوست دارم يکی که می دونه بهم جواب بده. البته جواب قلبی از تو و امثال تو زياد شنيدم. يک جواب مغزی مي خوام.
قلب- ولی تو بايد همين جا، همين الان موضع ات را مشخص کنی. چرا توی اين شرايط بحرانی که گنجی گرفتارشه، به جای حمايت و به جای تلاش برای اتحاد، اين سوال ها را مطرح می کنی. خودت خوب می دونی که گنجی بزرگمرديه که تاريخ ربع قرن اخير ايران مثلش را نديده. اين گنجی بزرگ، امروز نياز به حمايت داره، نه سرزنش و تخريب. گنجی داره جور پنجاه مليون آدم ترسو و بی مايه را يک تنه می کشه و با اين کارش داره به ما ياد می ده که هزينه کردن برای آزادی و عدالت يعنی چه.
مغز- باور کن من هم تمام اين حرف هايی را که ميگی قبول دارم. برای همين هم هميشه از گنجی و آرمانش حمايت کردم. الان هم آرزوم اينه که يکی بتونه يک جواب منطقی به اين سؤالات من بده تا من بتونم با اعتقاد و ايمان کامل به حمايتم ادامه بدم. نه قصد توهين دارم و نه قصد تخريب. فقط می خوام به يقين برسم.
